Op deze site vind je meer ervaring over mijn onderzoek naar de elektronica en werking van een Hitachi video camera uit 1982.
Ik heb deze camera een tijd geleden op de rommelmarkt op de kop getikt voor 5 euro. Dat is altijd spannend of dit ding dan nog werkt. Voor deze prijs heb ik natuurlijk enorm veel vervangonderdelen gekregen. Maar nog beter is dat het altijd leuk is om eens te ontdekken hoe ze dit video werk al in die tijd klaar speelden.
Eerst flink wat moeten zoeken naar de handeiding. Uiteindelijk bij een service manual uitgekomen op een handige elektronica website “internet archives”. Zeker de moeite waard om oude handleidingen op te zoeken.
Deze manual geeft mooi weer hoe je de camera uit elkaar kan halen, alles in de juiste volgorde kan nameten en eventueel regelen en verbeteren.
Maar ik zat eerst nog met een ander probleem: ik had namelijk geen voeding voor de camera met zijn 10-polige stekker. Na veel zoeken kwam ik er op uit dat je een Panasonic voeding nodig had van 12V om de camera aan de praat te krijgen.
Deze is natuurlijk niet zo maar verkrijgbaar meer. Na heel wat zoekwerk ben ik op een gelijkaardige voeding via ebay terecht gekomen. De PK-A789S van Panasonic zou mogelijk ook voldoende moeten zijn. Deze levert wel 16V ipv 12V DC op pin 9 en 10 van de connector (achteraf gemeten, na aankoop). Het is ook een Amerikaanse voeding (120V 60Hz ipv 230V 50Hz) en er is een NTSC ipv PAL video uitgang. Dus toch wel wat vraagtekens.
Ik heb deze uit Amerika, Cleveland laten overkomen (meer portkost en taxen dan dat het waard is). Maar ik wou er voor gaan. Met zo weinig info en toch een gevoel dat ik er iets wou van maken, heb ik de voeding besteld.
Hier nog wat meer info over de 10-polige connector. Merk op dat de info en de connector foto niet overeenkomen. Enkel de voeding is dezelfde, en dat moest ik even hebben.
Nadat ik met een eigen labvoeding aangesloten op de 12V en massa van de 10 polige connector een eerste test deed merkte ik op dat de video camera weinig teken van leven gaf. Geen gezoem van motoren, geen licht in de lens…
Ondertussen was de Amerikaanse Panasonic voeding aangekomen en heb ik ook deze getest. Let wel op, ik moest een omvormer van 220V naar 110V gebruiken. Eerst gebruikte ik een prachtig toestel, gekregen van een overleden elektronicus. Het is een regelbare voeding tussen 0 en 220V. Door deze te regelen op 120V kon ik de Panasonic voeding aan de praat krijgen. Daarna heb ik een aangekochte netomzetter gekocht (transfo voor Amerikaanse toestellen aan te sluiten op een Europees net).
Uiteindelijk toch heel wat gedoe om de juiste spanning aan de camera te kunnen insturen. Maar goed, dit hadden we dan eindelijk overwonnen. Merk op dat in de begin jaren 80 vele video camera’s een gelijkaardige 10-polige stekker hadden. Zo heb ik bijvoorbeeld nog een gelijkaardige Philips video camera liggen (met vidicon, lees hier verder in het artikel over), meegebracht van een andere rommelmarkt. De V100 werkt nog prima, is enkel wit/zwart en heeft ook een externe voeding en externe opname toestel nodig (vb een video recorder).
Nu de elektronica in de camera zelf. Waarom werkte deze niet? Dat is dus de zoektocht. Gelukkig hebben we de service manual. Na heel wat zoeken in het boekje kwam ik er makkelijk achter dat ik een vastgelegde troubleshooting flow moest volgen.
Na het openen van de camera ben ik gestart met het meten van de voeding. Is deze 9V op de juiste plekken? En ja, dat was in orde.
Meten van de 9V op TP2. Deze camera bevat heel wat testpunten en een goede service manual, boordevol interessante tips voor troubleshooting. Merk ook op dat de PCB’s netjes uitklappen aan beide zijden. Handig voor de technieker.
Na de voeding was het aan het meten van een video signaal op de video ingang. Ik kreeg het volgende.
Volgens het boekje pagina 67 zou ik een ander signaal moeten krijgen.
Dus ik meet niet wat er gewenst is om te meten op TP1. Volgens de flow moet ik nu de “iris system” gaan nachecken. Wegens tijdgebrek moet ik hier echter even de draad loslaten. Ik kom zeker nog terug op dit toestel, want ik blijf het knap vinden hoe men dit in elkaar heeft gestopt. Wordt vervolgd 🙂
Merk op dat men hier nog met een hoogspanningsbuis of CRT werkt om het beeld op te nemen. 1,5KV wekt deze camera op, dus opgelet met de vingers. Het hoogspanningsdeel is met een plastiekje afgeschermd. Men gebruikt hier de technologie van de “vidicon“. Op hackaday en wiki vind je hier veel info over. Dit was de voorloper van de CCD.
De vidicon is zelfs gebruikt geweest in camera’s die mee naar de maan zijn gegaan. Een knap staaltje technologie. Er valt veel te lezen op internet over de eerste TV’s en camera’s.